Gisteravond besloot ik om de sokken, die al enige tijd op mijn breinaalden stonden, weer ter hand te nemen. Het project had te lang stilgelegen, omdat ik steeds meer begon te twijfelen aan de stijl. De tijd en afstand hadden mij niet dichter bij het ontwerp gebracht; integendeel, ik besefte steeds meer dat het niet mijn stijl was.
Als introvert heb ik de neiging om projecten te kiezen die bij mijn persoonlijkheid passen: rustig, doordacht en en zeker zonder al te veel franje. De sokken waar ik nu aan werkte, voelden daarentegen uitbundig en opvallend aan, eigenschappen waar ik me niet mee kan identificeren. Hoewel de sokken heel mooi ontworpen zijn, heb ik gemerkt dat ze niet bij mij passen. En dat is geen tekortkoming van het patroon, maar simpelweg een mismatch met mijn eigen voorkeuren.
Het komt wel vaker voor dat een project niet uitpakt zoals ik had gehoopt of verwacht. Dat maakt het patroon echter niet slecht. Het is juist een leerzame ervaring en een inspiratiebron. Zo heb ik door dit sokkenpatroon een idee opgedaan voor een toekomstig project: een trui waarbij een golvenpatroon de boord vormt. Dit concept spreekt mij veel meer aan en sluit beter aan bij mijn stijl.
Wat ik altijd waardeer aan de patronen van Stephan West, is dat ze me op verschillende manieren uitdagen. Soms leer ik wat ik wel en niet bij mij vind passen, en soms leer ik een nieuwe techniek.
Conclusie: het is prima als een project niet helemaal mijn ding blijkt te zijn. Wat ik ervan leer, kan mij verder helpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten