Slaperige avonden

Life-update: een trotse moeder

Het hoogtepunt van afgelopen week? Zonder twijfel de promotiepunten die mijn oudste zoon behaalde bij het paardrijden. Een mooie prestatie, ook omdat hij een nog wat onwennig paard had. En wat nog leuker was: ik – die echt geen expert ben in paardensport – werd door de jury bevestigd in wat ik had opgemerkt over zijn zithouding. Kijk, dat zijn van die kleine momenten waarop je denkt: hè, hè, ik steek er toch iets van op. Blijkbaar kijk ik vaker goed mee dan ik zelf dacht.

Tijd om te handwerken… of nou ja, geen tijd eigenlijk

Op handwerkgebied was het helaas een stuk rustiger. Niet omdat ik geen zin had, maar vooral omdat ik simpelweg te moe was. Na het eten vallen mijn ogen tegenwoordig al dicht – en soms zelfs al vóór het eten. En hoewel breien en tv-kijken prima samen gaan, heb ik inmiddels ondervonden dat breien en slapen toch echt geen goede combinatie is. Dus heb ik het handwerken deze week maar even gelaten voor wat het is.

Normaal heb ik de zondag als handwerkdag. Lekker de tijd nemen, ontspannen met draadjes, stofjes  of papier. Maar doordat we op zaterdag wat dingen gepland hadden, verschoof het huishouden naar zondag. En tja, huishouden en handwerken gaan ook al niet zo goed samen. Hopelijk deze week een betere balans.

Toch een paar steken gezet

Heel stil is het overigens niet gebleven. Ik heb toch een paar toertjes gehaakt aan mijn Spring into Easter Blanket. Niet veel, maar elk steekje telt. En aan mijn Regia Men Style Socks heb ik wel flink wat toeren kunnen breien. Dat is dan ook een fijn, repetitief werkje waar je niet te veel bij hoeft na te denken.

Borduren is er dan weer een beetje bij ingeschoten. Daar loop ik behoorlijk mee achter. Maar goed, het loopt niet weg. En als ik weer een hele zondag heb dan kan het best opschieten met het inhalen van de gemiste dagen.

Voor nu probeer ik vooral wat meer rust in te bouwen en mezelf niet te veel op te jagen. Soms is het al genoeg om even een paar naalden te breien of gewoon te genieten van het feit dat je kinderen hun doelen bereiken.

Life-update: plannen, paarden en patronen

Afgelopen week heb ik voor het eerst écht een hele week gewerkt met een planner die ik met hulp van AI heb opgesteld. En hoewel ik nog niet alles daadwerkelijk heb afgerond, heeft het me wel ontzettend geholpen om mijn taken een duidelijke plek te geven in mijn agenda. Dat scheelt zóveel in mijn hoofd—minder chaos, meer overzicht.

Het is ook echt even schakelen. Want ik merk dat ik eerder nog wel eens dingen vergat of ergens nét te laat mee begon. Nu zie ik het aankomen, kan ik het plannen, en weet ik wat er op me afkomt. Het vraagt wat tijd om erin te groeien, maar het begin is er.

Maar ja, een goede planning staat of valt met hoe assertief je bent. En laat dat nu net mijn volgende uitdaging zijn. Want hoe zorg ik dat anderen mijn zorgvuldig opgestelde schema niet zomaar overhoop gooien? “Nee” zeggen klinkt nog steeds zo hard. Maar als ik het niet doe, loop ik vast. En ik ben nou eenmaal niet het type dat iets even afraffelt om het maar gedaan te hebben. Ik wil mijn werk goed doen. En daar hoort bij dat ik mijn grenzen leer aangeven. En dat is nu net het moeilijkste.

De jongens waren dit weekend weer toe aan nieuwe paardrijkleding. De een rijdt recreatief, de ander is echt fanatiek bezig richting sport en beroep. Dat betekent: goede uitrusting, stevige broeken—en eindeloos zoeken. Want paardensport lijkt toch vooral op meisjes gericht. Herenkleding is schaars en de prijzen zijn om van te schrikken. Serieus, je zou er bijna een nieuwe hypotheek voor afsluiten. Maar goed, ze zijn geslaagd. En ze groeien niet meer, dus hopelijk kunnen ze er weer even tegenaan.

Spring into Easter Blanket

Op handwerkgebied was het wat rustiger deze week. Ik ben nog steeds bezig met mijn Spring into Easter Blanket. De narcissenrand is prachtig, maar niet bepaald relaxed haakwerk voor op de bank. Veel telwerk, en regelmatig uithalen als het niet klopt—iets waar je vaak pas bij de volgende toer achter komt. Volgens mijn oorspronkelijke planning zou dit de laatste rand zijn, maar ik twijfel. De deken is nog niet lang genoeg naar mijn zin. Wij zijn echte dekens-op-de-bank-mensen, dus ik ga deze week in de telpatronen kijken naar extra randen. Ik neig naar iets met konijntjes. Past ook nog mooi in het paasthema. Maar ik weet niet of ik de deken dan nog afkrijg voor Pasen. De eerste planning die ik had gemaakt zou precies uitkomen. Ik had nu dan alleen nog de enveloprand hoeven haken.

Regia Men Style Socks

Verder ben ik doorgegaan met mijn Regia Men Style Socks. De eerste is af en ik ben meteen aan de tweede begonnen. De teen zit erop, nu nog 60 toeren recht-toe-recht-aan breien voor de voet. Ideaal werkje tijdens het kijken van een goede serie. Heerlijk om dan gewoon door te kunnen steken zonder al te veel nadenken.

Papierplezier met een lastig draadje
Tot slot heb ik ook weer even aan een borduurkaartje gewerkt. Hij is bijna af! Alleen het rode draadje moet nog. Maar dat is dan ook precies de reden waarom het nog niet af is—er zit stalina in dat garen, en dat borduurt zó vervelend. De draad gaat rafelen en het haalt het plezier er een beetje uit. Maar goed, nog even doorbijten en dan is ook dit kaartje klaar.